عصمت حضرت زهرا
حضرت فاطمه زهرا (س)، تنها زن معصوم اسلام است، که عصمت او ریشه قرآنی و حدیثی داشته و تاریخ زندگی پرافتخارش، شاهد بزرگ دیگری در این مقوله میباشد.
فاطمه(س)پیش از آنکه متولد گردد، نطفه اش از غذای پاک بهشتی در صلب پیامبر(ص)و آنگاه خدیجه قرار داده شده و در رحم مادر، پناه و انیس او به حساب آمده و هنگام ولادت با فرستادگان غیبی به سخن پرداخته و سپس در مدت محدود حیاتش صدها کرامت محیرالعقول نشان داده و... همگی اینها از عصمت آن بانوی گرانقدر حکایت دارد.
آری فاطمه (س) به عنوان الگو و اسوه زنان عالم معرفی شده و دیگر زنان، باید از زندگی بیلغزش او سرمشق بگیرند و شیوه های تربیتی و اخلاقی و خودسازی را، در آیین: عبادی، همسرداری، پرورش فرزند، حقوق اجتماع و مردم و... به کارگیرند و آن کنند که او کرده و آن گونه روند که او رفته است.
نگارنده عقیده دارد که خانه و زندگی مشترک خانوادگی، بهترین محک برای سنجش اخلاق و رفتار و ایمان و تقوا و عدالت و... هر کس محسوب میگردد و حضرت فاطمه (س) در کنار پدر و خانه پدری امتحان خوبی داده و مدال «فداها ابوها». «ام ابیها» و دهها مدال دیگر از دست پیامبر (س) دریافت داشته است و هم در خانه شوهر تا آنجا پیش رفته، که امیرالمؤمنین میفرمایند: فاطمه (س) کوچکترین عملی که باعث خشم من گردد انجام نداد، او مرا نافرمانی نکرد و با اخلاق و رفتارش غمها و غصه های دیگر مرا برطرف ساخت.1
شهادت قرآن بر عصمت فاطمه
پروردگار عالم در قرآن مجید (سوره احزاب، آیه 33) میفرمایند: انما یریداللَّه لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا.
خداوند فقط میخواهد پلیدی و گناه را از شما اهلبیت دور کند و کاملا شما را پاک گرداند.
این آیه گواهی میدهد که اهل بیت، معصوم و بیلغزش هستند و هیچ گناهی نمیکنند. («الرجس» در آیه شامل همه گناهان و لغزشها میگردد، که اهلبیت از آنها دورند.)
مراد از اهلبیت کیست؟ طبق احادیث معتبر اهل سنت و اظهارات و اعترافات همسران پیامبر (س)، ثابت گردیده که مراد از آن، پنج تن آل عبا میباشند، که فاطمه زهرا (س) یکی از آنهاست، بنابراین، فاطمه (س) طبق گواهی قرآن مجید معصوم میباشد.
استدلال علی
(ع)، در عصمت فاطمه(س)چون خلیفه اول پس از رحلت پیامبر (ص) فدک را غصب کرد و حضرت فاطمه(س) با او به محاجه و مناظره پرداخت، امیرالمؤمنین علی (ع) نیز پس از سخنرانی و خطبه فاطمه(س) در مسجد، به مسجد رفت و از جمله سخنانش خطاب به ابوبکر فرمود:
یا ابابکر! بگو ببینم قرآن خوانده ای؟
ابوبکر: بلی خوانده ام.
علی (ع): بگو ببینم آیه تطهیر: «انما یریداللَّه لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا»، در حق ما نازل شده، یا در حق دیگران؟
ابوبکر: در حق شما نازل شده.
علی (ع): اگر کسی شهادت دهد که فاطمه (ع) کار بدی انجام داده چه میکنی؟ آیا شهادت او را می پذیری یا نه؟
ابوبکر: بلی، می پذیرم و برای فاطمه (س) مانند دیگران حد جاری میکنم.
علی (س): در این صورت در پیشگاه خدا کافر میشوی.
ابوبکر: چرا؟
علی (ع): زیرا در این فرض، تو شهادت خدا را که به پاکی فاطمه(س) گواهی داده قبول نکرده و گواهی مردم را گرفته ای، همانطوری که شهادت خدا و پیامبر (ص) را در این مورد نادیده گرفته و فدک را از فاطمه (س) به یغما برده ای؟
ابوبکر! مگر فدک در دست فاطمه (س) نبود؟ چرا و چگونه چیزی که در دست او است، از او بینه و شاهد میخواهی؟
مردم چون این مناظره و سخنان علی و ابوبکر را می شنیدند، بر روی یکدیگر نگاه کرده و گفتند: «سوگند به خدا که حق با علی (ع) است.»*
قابل توجه است، که امیرالمؤمنین از آیه تطهیر بر عصمت فاطمه (س) استدلال نموده و مهاجرین و انصار نیز آن را پذیرفته و مورد تأیید قرار داده اند.
*الاحتجاج،ج1،ص122.
تهیه شده در گروه اینترنتی انتظار یار